Jeugd

Ik groeide op als jongste in een gezin met veel broers en zusters. Ik had een sterke, rechtvaardige moeder die het gezin in feite bestierde. Mijn vader was ook bepaald niet zwak, een man die succesvol was, een eigen zaak opbouwde en leidde, maar hij was emotioneel onvolwassen en zat lastig in elkaar: zeer humeurig, onhandig in relaties, soms zelfs gemeen.
Er was veel conflict, vooral aan tafel, wat nooit echt kon worden uitgesproken en opgelost. Ik leed daaronder. Moeder suste, hield de zaak bij elkaar en ik werd haar bondgenoot. Zij was de redelijke, mijn vader de onredelijke. In feite richtte ik me op haar en werd de jongen zoals zij hem graag wilde: gevoelig, loyaal, ambitieus. Een sportieve jongen maar bovenal braaf. Ik deed stoer maar was angstig als een kleine jongen als bevestiging weg viel.

Puberteit & adolescentie

Toen seksualiteit zich openbaarde, het leven veranderde en meisjes belangrijk werden wist ik niet wat te doen. Ik bleef aangepast en sportief maar het knaagde. Op mijn 15de waagde ik de sprong en dronk met een nieuwe vriend die van wanten wist de hele drankvoorraad van mijn vader leeg.
Voortaan was ik rebel: dronk, rookte, ging achter de meisjes aan (helaas nogal verlegen: had 2 korte relaties en geen avonturen) maar begon ook te lezen: de Beat poets maar ook over zenboeddhisme. De vrijheid was ook lastig want het gaf behalve conflicten met mijn moeder ook veel onzekerheid en na ervaringen met drugs werd ik vanaf mijn 20ste een zeer toegewijd lid van een internationale spirituele beweging (geen sekte).

Huwelijk

5 jaar later liep ik opnieuw vast in mijn brave, onvrije manier van doen en zette de deur open voor het onbekende: nieuwe ervaringen, nieuwe vrienden, meer genieten van het leven en zowaar een vrouw. Een jaar later trouwde ik en begon een nieuw leven. Carrière, kinderen. Het werd opnieuw een toegewijd leven voor gezin, carrière en de spirituele gemeenschap.
Fast forward, midden 30, liep ik weer vast, vooral emotioneel en ik ging (eindelijk) in therapie. Het werd het begin van een ontdekkingsreis en onstuimige jaren – vooral door voorheen onderdrukte boosheid – volgden. Geleidelijk aan werd de druk op mijn gevangenis – brave huisvader die zich aanpaste aan een (naar buiten toe timide) vrouw met een ijzeren ruggengraat – steeds groter. Jaren later leidde dit tot het ondenkbare: ik verliet het gezin.

“Vrijheid”

Nu was ik echt ‘vrij’, dacht ik, en kon doen en laten wat ik wilde. Ik was in het onbekende, onderzocht en ontdekte van alles, vooral vrouwen, ontmoette en verloor een grote liefde, leerde heel veel maar ging ook met dat leven door toen dat leren allang voorbij was. Ik was heel erg onmatig. Eigenlijk toch vooral opnieuw een rebellerende kleine jongen.
Een treurige staat van schijn-vrijheid naarmate ik ouder werd.

Het stopte pas toen ik mijn angst en onzekerheid, die me steeds in een keurslijf hadden gedrongen waar ik dan weer uit los barstte om vervolgens de angst onder een soort stoerheid te verbergen, onder ogen begon te zien. Ik liep er niet langer voor weg maar accepteerde hem als mijn uitdaging en nam er verantwoordelijkheid voor.

Een volwassen relatie

Ik was gestopt met op vrouwen te jagen – het leidde nergens toe – maar zowaar, daar verscheen een vrouw. Geen grote verliefdheid dit keer, eerst weer alle trucs van de seriële monogamist, en toen de sobere constatering: dit is je laatste kans, wil je nou volwassen worden en een volwassen relatie met een vrouw of niet?